บทนำ
เช้าวันนี้อากาศสดใส ท้องฟ้าใสไร้เมฆ แสงแดดอ่อนๆส่องลงมากระทบเข้ากับเส้นผมสีเหลืองทองของเด็กสาวให้ส่องประกายระยิบระยับ จากที่โดดเด่นอยู่แล้ว เธอยิ่งโดดเด่นเข้าไปอีก ก็นะ เธอเป็นถึงดาวโรงเรียนของปีที่แล้วนี่นา ส่วนปีนี้น่ะเหรอ? คงต้องรอโหวตอีกทีน่ะ
“ไง! เร็น เด่นแต่เช้าเลยนะเธอ”
เสียงทักทายอันสดใสของ ‘บลู’ เพื่อนที่สนิทที่สุด (?) เอ่ยทักขึ้นเมื่อเธอ ‘เร็น’ ‘เรน’ หรือที่ทุกคนเรียกเธอว่า ‘เรนโบว์’ เดินเข้ามายังบอร์ดรายชื่อห้องที่จะจัดรายชื่อสับเปลี่ยนนักเรียนทุกปี
“ไม่ขนาดนั้นหรอกน่า”
เสียงหวานใสของเรนขานรับเบาๆ เมื่อเธอเดินมาถึงหน้าบอร์ดแล้ว ถึงปากจะบอกว่าไม่แต่ออร่าความโดดเด่นของเรนไม่ตกเลยสักนิดสำหรับปิดเทอมที่ผ่านมา ผมสีเหลืองทองที่ถูกมัดรวบไว้เป็นหางม้าส่องประกายโดดเด่น เช่นเดียวกับดวงตาสีฟ้าเข้มอันสดใส ที่หากมองดูดีๆจะมองเห็นเหมือนเพชรเม็ดเล็กๆหลายเม็ดอยู่ในนั้น
“หลีกทางหน่อยสิ เร้ด กรีน ฉันไม่เห็น”
เรนเอ่ยทักเพื่อนชายทั้งสองที่อายุรุ่นราวคราวเดียวกันที่ยืนดูบอร์ดอยู่ เมื่อชายหนุ่มทั้งสองหันมาก็เอ่ยทักทาย
“ไง เร็น” ทั้งเร้ดและกรีนเอ่ยขึ้นพร้อมกัน เร็นยิ้มแล้วพยักหน้ารับก่อนจะขอเบียดตัวเข้าไปดูรายชื่อของเธอในบอร์ด
“ฉันว่าปีนี้จัดห้องได้ยอดเลย” เร้ดพูดกับเพื่อนทั้งสอง
“ยังไง?” บลูถาม
“ก็ปีนี้ฉัน เธอ แล้วก็กรีนอยู่ห้อง 2 น่ะสิ”
“ตอนแรกฉันนึกว่าได้อยู่ห้อง 1 ซะอีก” กรีนพูดขึ้น ไม่แปลกหรอกที่กรีนจะคาดหวังว่าได้อยู่ห้อง 1 ก็ห้อง 1 น่ะ ห้องคิงนี่นา ส่วนห้องสองน่ะ ห้องควีน แล้วก็เป็นลำดับลงไป
“อยู่ห้อง 2 น่ะดีแล้ว ได้ข่าวว่าห้อง 1 เรียนหนักจะตาย” บลูว่า
“พวกนายอยู่ห้อง 2 กันเหรอ?” เร็นหันมาถามพวก เร้ด กรีน บลู
“ใช่! เธออยู่ห้องอะไรเหรอเร็น?” เร้ดถาม
“เผอิญว่าฉันอยู่ห้อง 1 = =” เร็นยักไหล่อย่างไม่แคร์ ก่อนจะเข้าวงสนทนากับเพื่อนๆต่อ
“ว้า~ เธอรับศึกหนักแล้วเรนที่รัก” บลูกอดคอเรนแล้วพูด
“พวกพี่อยู่ห้องอะไรกันน่ะ” เสียงนั้นดังขึ้นพร้อมกับที่ เยลโล่ว์ โกลด์ ซิลเวอร์ คริสตัล รูบี้ แซฟไฟร์ เอเมรัลด์ มิสึรุ พากันเดินมา
“พวกเราสามคนอยู่ห้อง 2 ล่ะ ส่วนเร็นน่ะอยู่ห้อง 1” เร้ดพูด
“พี่เร็น! พวกเราเป็นกลุ่มเดียวกันใช่มั้ย?” โกลด์วิ่งเข้ามาหาเร็นแล้วทำท่าคล้ายว่าจะร้องไห้ปานญาติเสีย แต่ก็แค่ลักษณะทางกายภาพเท่านั้นแหละ
“ฮะ?” เร็นส่งเสียงออกมาอย่างไม่เข้าใจ
“ก็พวกเยลโล่ว์ ยัยคริส แล้วก็เจ้าซิลเวอร์น่ะอยู่ห้อง 2 กันหมดเลยน่ะสิ แล้วก็ทิ้งผมไว้ห้อง 4 คนเดียว เพราะฉะนั้น! เราอนลี่เหมือนกันใช่มั้ยฮะพี่เร็น!” โกลด์อธิบาย
“เอ่อ..คงงั้นมั้ง” เรนตอบรับไม่เต็มเสียงเท่าไรนัก
“แล้วพวกแซฟไฟร์จังล่ะ” คริสหันไปถาม
“ผมกับแซฟไฟร์อยู่ห้อง 4 ส่วนเอเมรัลด์กับมิสึรุอยู่ห้อง 3 ครับ” รูบี้ตอบ
“ปีนี้พวกคุณเร้ด คุณกรีน คุณบลู คุณเร็น ก็อยู่มัธยมปลายแล้วสินะคะ” เยลโล่ว์ว่า
“ใช่แล้วล่ะ” เร้ดเป็นคนตอบ
“ว่าไงพวกนาย!”เสียงหนึ่งดังขึ้นขัดบทสนทนาของเหล่าผู้ถือครองสมุดภาพโปเกมอน เมื่อทั้งหมดหันไปก็พบว่าเป็น ‘4 จักรพรรดิ!!’
“ไม่เจอกันนานเป็นไงบ้าง” เร้ดทักขึ้น เขา กรีน บลูแล้วก็เยลโล่ว์คุ้นเคยกับ 4 จักรพรรดิดี เพราะเคยสู้กันมาก่อน แต่ตอนนี้พวกเขาคงเป็น เอ่อ..ไม่ใช่ศัตรูน่ะ
“สบายดี พวกเราเป็นรุ่นพี่ของพวกนายยังไงล่ะ” คันนะเอ่ย
“งั้นพวกเธอก็อยู่ ม.5 สินะ” บลูเดา
“ถูกต้องแต่ยกเว้นฉันนะ เหอๆ ฉันเป็นอาจารย์ใหญ่อยู่ที่นี่ไงล่ะ” คิคุโกะว่าบ้าง
“ว้าว! งั้นฉันคงต้องตีซี้กับท่านอาจารย์ใหญ่สินะ” กรีนพูดติดตลก แล้วยักไหล่อย่างไม่ยี่หระ
“ไม่ได้เจอกันนานนะ พวกโปเกมอนของเธอยังเหมือนเดิมอยู่หรือเปล่า” วาตารุทักเยลโล่ว์เพราะเมื่อก่อน เธอยกเลิกการพัฒนาทุกครั้งเลยนี่นา
“ฉันก็ยังไม่ชอบการต่อสู้เหมือนเดิมพวกมันก็เลยยังไม่ได้พัฒนาไปไกลหรอกค่ะ” เยลโล่ว์ตอบ
ไม่มีใครพบสิ่งผิดปกติของ 4 จักรพรรดินอกจากเร็น มีอยู่แวบหนึ่งที่วาตารุจ้องมาที่เธอ ด้วยสายตาที่อ่านไม่ออก เหมือนจะเป็นมิตรก็ไม่ใช่ เป็นศัตรูก็ไม่เชิง
“ฉันว่า...ฉันเข้าห้องแล้วดีกว่า” เรนบอกลาเพื่อนๆ น้องๆ แล้วหันหลังเดินกลับห้องไป โดยมีสายตาของวาตารุมองตาม
Shira
kuma
เปิดตัวมาวาตารุก็มองตามแล้ว เสน่ห์แรงใช่เล่นนะเร็น ฮ่าๆ มาลุ้นกันต่อดีกว่าว่าน้องเร็นของเราจะชอบวาตารุ อีท่าไหน เอ๊ะ! หรือจะไม่ ต้องติดตามนะคะ (หัวเราะ)
|